Ongeveer een kwart van de patiënten met hartfalen, bleek een tekort aan selenium in hun lichaam te hebben.  Dit bleek uit de gegevens van een groot Europees bestand van 2500 patiënten met hartfalen uit elf verschillende landen. In zijn onderzoek ging Bömer na of er een verband is tussen dit tekort en de oorzaken en gevolgen van hartfalen. Daarnaast kweekte hij menselijke hartspiercellen en ging in het lab na hoe zij reageerden op een tekort aan  selenium.

 

Uit zijn onderzoek blijkt dat een tekort aan selenium niet direct tot een groter risico op een hartinfarct leidt. Wel zorgt het tekort er voor dat bijvoorbeeld een hartinfarct meer ernstige gevolgen heeft. Bij een infarct komen normaalgesproken diverse antioxidanten in werking die voor een tegenreactie van het lichaam zorgen. Het seleniumtekort zorgt er voor dat deze lichaamsreactie veel minder krachtig is. Ook kan de hartspiercel minder energie aanmaken. Hierdoor zorgt het infarct er voor dat de patiënten zich veel minder kunnen inspannen.  Ook ligt het sterfterisico hoger. 

 

Een seleniumtekort is met voedingssupplementen eenvoudig aan te vullen. Volgens Bömer is er meer klinisch onderzoek nodig om het positieve effect van seleniumsupplementen bij patiënten met hartfalen na te gaan. ‘Deze studie is de opmaat voor een eerste klinische studie om het gebruik van goedkope selenium tabletten als behandeling van hartpatiënten te bewijzen’.

 

Selenium is een micro-nutrient vergelijkbaar met ijzer of jodium. Selenium is onmisbaar als bouwsteen voor zogeheten seleno-eiwitten. Deze eiwitten spelen een belangrijke rol als antioxidant, maar bijvoorbeeld ook in de regulatie van schildklierhormoon, ontsteking of kanker. Selenium zit in veel voedingsmiddelen, zowel dierlijke (vis en vlees) als in plantaardige producten. Het is geen lichaamseigen stof. In Nederland komt een seleniumtekort normaal gesproken niet voor. Een tekort is via een bloedonderzoek aan te tonen. Het is vrijwel onmogelijk om via je eten te veel selenium binnen te krijgen.